معاد، اصل مشترک همه ادیان است. اما افراد عادی در برابر پذیرش معاد، از خود مقاومت نشان می دهند، زیرا پذیرش معاد، به معنای وقوع امری به ظاهر محال یعنی زنده شدن بعد از مرگ و از بین رفتن جسم است. از سوی دیگر، این مقاومت بدان سبب رخ می دهد که پذیرش معاد، آشکارا به معنای ضرورت محدود کردن امیال حیوانی خود می باشد. اصل معاد در این معنا، اصلی زنده است. معاد، بعنوان یکی از اصول دین و مذهب ما، اتفاقی عجیب و غریب و بیگانه با ما نیست که در ناکجاآباد رخ می دهد. معاد، در کنار زندگی و جهان و ما قرار دارد و همراه آن ها به پیش می رود. سخن از معاد، سخن از خود ماست، آن گاه که صورتی کامل یافته ایم. همه موجودات این جهان در تکامل و رشد می باشند. دانه ای به درختی تنومند تبدیل می شود و نطفه ی حیوانی به جانوری زیبا تبدیل می شود. انسان نیز فارغ از این ماجرا نیست. او نیز هم اکنون در حال حرکت به سوی صورت نهایی خود می باشد. اینکه در نهایت چه صورتی داشته باشد، زیبا یا زشت، بستگی به عملکرد او در این دنیا دارد. اگر او می خواهد با صورتی زیبا در انتهای تکامل خود مواجهه شود، بایستی ابتدا نسبت به وضعیت خود، آگاهی کسب کند. او باید بداند که وضعیت او همچون وضعیت کودکی است که در حال کسب اندام هایی است که در زندگی آینده اش به درد او می خورند. وضعیت او همچون کرم ابریشمی است که دوبار متولد می شود. اما به ما هیچ تضمینی داده نشده است که همچون این پروانه خوش شانس، در تولد دوباره مان، صورتی زیبا داشته باشیم. همه چیز به عملکرد خودمان بستگی دارد. با چنین نگاهی، بحث از معاد، دیگری بحثی جدا از رشد و حرکت انسان نیست. مرگ، احتضار، قبض روح و قیامت و بهشت و جهنم و در یک کلام معاد، به لحظه ای اشاره دارند که فرایند رشد انسان تمام می شود و در آن، انسان با صورت نهایی خود روبرو می شود. اگر می خواهید به آگاهی قابل توجهی از یکی از اصول نظری دین خود و ضمناً یکی از عوامل مؤثر در سرنوشت نهایی تان دست پیدا کنید، با ما همراه باشید. با درس «انسان شناسی-انسان و معاد» در خدمت شما مخاطبان گرامی هستیم.
این درس در 6 جلسه توسط حجت الاسلام محمود رجبی ارائه شده است. هدف اصلی این درس، ارائه شناخت کاملی از موضوع معاد از منظر انسان شناسی است. به عبارت دیگر، استاد در این درس، به موضوع معاد از منظر استعدادها و نیازها و درخواست های انسان ورود پیدا می کند. پیگیری این هدف از طریق پرداختن به موضوعات متعددی همچون انواع قدرت، امیال، غرایز و درخواست های انسانی، میل به بقا و کمال در انسان، وجود و بقای روح، براهین اثبات معاد و نسبت دنیا و آخرت صورت پذیرفته است. بیایید با یکدیگر به بخشی از سخنان استاد، نگاهی بیندازیم. « برخی می گویند هر که در این جهان فقیر باشد، در آن جهان نیز فقیر است. و عده ای دیگر می گویند که فقرا در آن جهان، از نعمت های بیش تری بهره مند هستند. اسلام می گوید: همه چیز به ایمان و عمل صالح انسان و نه دارایی و ناداری انسان بستگی دارد ».