چگونه نماز خوب بخوانیم؟

«مگر من از او چه کم دارم؟! من نیز می توانم کاری که او انجام می دهد را انجام دهم». سخنی آشنا. جمله ای که ما انسان ها وقتی حس رقابت مان و شاید حسادتمان قلقلک داده می شود، بر زبان می آوریم. حسی غیرقابل محکوم شدن است؛ اگر انگیزه ی رشد و سبقت جستن در کارهای نیک را در آدمی پدید آورد. شاید با خود بگویید، سخنت را پذیرفتیم، حال بگو با چه انسان های والایی و شاید با کدام فرشتگان نیکوسیرتی، قرار است رقابت کنیم. ما آماده ایم. می گویم، قرار نیست با هیچ کدام از آن ها رقابت کنی، با آن گیاهان و درختان رقابت کن!. «و النجم و الشجر یسجدان». مگر کم تر از آن هایی. نمی بینی که آن ها صبح و عصر، بر خدای خود سجده می کنند و در پیشگاه او سر تعظیم فرود می آورند. تو چه کم از آن ها داری. اگر ایمان نداری، به دنبال کسب آن باش. و اگر ایمان داری، به من و به خودت بگو، «کی زمان آن می رسد که نسبت به ذکر خدا و آن چه نازل کرده است، قلبت خاضع و خاشع گردد». کسی در انتظار است و هر دم به قلبت سر می زند. کسی منتظر است تا قلبی نرم و رقیق شود. او بهره ای از عبادت تو نمی برد. چنانکه از خشوعت نیز نصیب و نفعی نمی برد. او خضوع و خشوع قلبت را می طلبد، تا با آن، به قله ی تقوا برسی، عشق رسول در دلت رسوخ کند، دست به جهاد بزنی و در نهایت به نور و بهشت و لذت و خرسندی ابدی برسی. پس نه برای او که برای خودت، سریع فکری بکن و آستین هایت را بالا بزن. شاید بگویید: چه کاری باید کرد؟ جهاد کنم، انفاق دهم، عارف شوم، از خویش رهم. می گویم: نمی خواهد خود را در این ابتدای راه، به زحمت اندازی. تنها یک کلمه، سرزمین پرآشوب درونت را سامانی دیگر خواهد بخشید. نماز، نماز، نماز. می گویی هم کنون می روم، نمازی عاشقانه می خوانم. دم به دم او را می خوانم. می گویم اندکی درنگ. ما اینجاییم که به تو بگوییم چگونه نمازی خوب بخوانی. با درس «چگونه نمازی خوب بخوانیم»، در خدمت شما مخاطبان عزیز هستیم. آماده باشید تا مهم ترین مهارت و هنر زندگی خود را بیاموزید.

این درس در 3 جلسه توسط استاد اندیشمند علیرضا پناهیان ارائه شده است. پیش فرض استاد این است که مخاطبش می داند که فلسفه خلقت انسان، بندگی خداونداست و مهم ترین وظیفه او و ضمناً راه تحقق هویت او نماز خواندن است. بدین سبب هدف اصلی این درس، آموختن هنر نماز خواندن به انسان است. او این هدف را از طریق پرداختن به موضوعاتی همچون آداب نماز، نماز مؤدبانه، نماز و القای کبریایی خدا، نماز متفکرانه و مستقلانه به پیش می برد. بیایید با یکدیگر به بخشی از سخنان استاد، نگاهی بیندازیم. « تا گفته می شود نماز، خیلی ها فکر می کنند نماز خوب یعنی نمازی که از اول تا آخر اشک بریزی و از خوف خدا بلرزی و بترسی. اما این اعتقادی نادرست است. تلاش ما در این جلسه، ترجمه درست نماز خوب است».